‘’Hey, psst meisje, hoer, kech’’, of gevolgd worden als je in het donker naar huis loopt. Je vriendin bellen terwijl je ’s nachts naar huis fietst, of je hand op de alarmklop van de telefoon houden en vooral geen muziek in de oortjes hebben. Als vrouw in Groningen begin je dit steeds meer te merken, wat een groot verschil is met een aantal jaar geleden, wanneer je nog om 6:00 ’s ochtend naar huis strompelde met alleen ‘’stuur nog even een appje als je thuis bent’’. Straatintimidatie is een steeds groter fenomeen geworden.
Uit onderzoek van het CBS heeft minimaal tweederde van de vrouwen in Nederland hiermee te maken. Niet alleen in de grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam, maar ook hier in Groningen. En dat is zonde. Meer dan zonde, voor een dergelijk uitgaansleven als in de stad Groningen, al gebeurt het ook overdag. Een oplossing is niet makkelijk, kijk maar naar een voor de hand liggende oplossing als strafbaarstelling, maar meer aandacht is een eerste stap en het is tijd om deze te nemen. Zo zijn er door leden van GroenLinks en de Stadspartij al schriftelijke vragen aan het college gesteld.
Dat het een probleem is, zijn we het met zijn allen eens. In Rotterdam heeft de APV ook straatintimidatie strafbaar gesteld, wat door de rechter van tafel werd geveegd in verband met de Vrijheid van meningsuiting (VvMu).In Amsterdam is een bepaling opgenomen in de APV, dat ‘’Het is verboden op of aan de weg of in een voor publiek toegankelijk gebouw in groepsverband dan wel afzonderlijk, anderen uit te jouwen of met aanstootgevende taal, gebaren, geluiden of gedragingen lastig te vallen.’’.Niet vanuit een beperking van de VvMu (zie Rotterdam) maar vanuit het oogpunt dat het inbreuk maakt op de openbare orde. Het geeft in ieder geval een signaal af.
Het is nu eenmaal lastig om te bepalen wanneer er sprake is van vervelend en irritant gedrag, een onveilig gevoel of daadwerkelijke intimidatie. Bepaalde zaken zoals belediging of intimidatie zijn al strafbaar gesteld. Op de juridische details zal ik niet te veel ingaan, het gaat immers om mijn mening. Dan ben ik dan ook van mening dat we zeer voorzichtig moeten zijn met het beperken van vrijheid van meningsuiting gaan, zeker in de publieke ruimte. Wellicht zou een oplossing zoals Amsterdam werken, hiervoor lijkt nog te vroeg een uitspraak te doen.
Tevens is er een wet die seksuele intimidatie strafbaar te stellen ingediend en nog in behandeling, maar ook hier zijn de juridische verwoordingen vaag. Hierbij is bewijsvoering een groot probleem. En hoe men komt tot bewijs van ‘seksuele connotatie’ maakt uit (zie het wetsvoorstel – 34904-5), voor de toevoeging van strafbaarstelling in art. 429ter WvS,). Bewijs en mankracht blijven nu eenmaal lastig. Dit maakt het echter niet minder gewenst om stappen te zetten. Dus wat kan er dan wel gedaan worden, en dan vooral door jezelf? Je kunt wel meer politiemacht inzetten op camera’s bijvoorbeeld, maar hier in Groningen heeft dat weinig nut.
Wat kan dan wel? Een simpele oplossing als meer straatverlichting, voorlichting? Uiteraard, maar, het gaat om wat je zelf kan doen als je getuige van straatintimidatie bent; spreek diegene die wordt lastiggevallen aan. Doe bijvoorbeeld alsof je diegene kent en al heel lang niet hebt gezien. Loop een stukje mee. Vraag of het gaat. Veel cafés hebben het ‘’vraag naar Angela’’- initiatief. Weet dat je hier gebruik van kan maken. Durf je het niet zelf of vertrouw je het niet? Informeer de politie, informeer de barman of beveiliger. Let op elkaar. En vooral: denk goed na of je zelf wel gewenst overkomt. Ook goede bedoelingen kunnen lijken op verkeerde intenties.
Alexandra Sloot
AB Politiek & Scholing 2022
Goedendag lezer! Speciaal voor de Franse verkiezingen, willen wij wat extra aandacht besteden aan ons mooie bijna-buurland. Hiervoor wenden wij ons tot de altijd uitgesproken en zelfbenoemd ‘expert-in-alles’, liberaal in ruste mr. drs. Rupert van Riel, die uiteraard ook over Frankrijk een genuanceerde mening paraat heeft.
Beste meneer van Riel, we hebben nu de eerste verkiezingsronde gehad, hoe kijkt u hierop terug?
Van Riel: Het zal zelfs de argeloze lezertjes van dit uit de kluiten gewassen online blogje niet verbazen dat ik, als gekend ‘homo universalist’, diepgaand op de hoogte ben van alle zwaarwegende buitenlandse politieke ontwikkelingen. Zo ook deze.
Aanvankelijk leek het er op dat Éric Zemmour een goede kans zou maken op het presidentschap van La République. We zouden dan eindelijk weer een degelijk en weldenkend leider in het Élysée krijgen. Ik heb zelf nog even contact gehad met deze grote geest, na mijn compleet onterechte afwijzing door dat puberale clubje van Thierry B. Éric stond, vanzelfsprekend, volledig aan mijn kant, hetgeen subtiel duidelijk werd uit het feit dat hij hem steevast ‘Thierry Ezel’ bleef noemen. Ik heb onze intellectuele mailwisselingen meerdere malen door Google translate gehaald, dus dat Zemmour mijn afwijzing bij Forum diep betreurde, niet in de laatste plaats voor de toekomst van het Forum, staat als een paal boven water.
Maar nu Zemmour niet langer in de race is, welke kandidaat heeft u nu op het oog?
Zemmour heeft het helaas niet gered inderdaad, ongetwijfeld door de verderfelijke inmenging van het WEF en Dominion. Rechts gezond verstand is niets meer vergund dezer dagen. Zelfs de ignorante lezertjes van dit beduimelde liberale misverstand zullen begrijpen dat ik onmogelijk fan kan zijn van die kleffe kokosmacron, die thans presidentje speelt. Een omhooggevallen bankiersjongetje, dagelijks genietend van de harde gesel van zijn eigen schoolmeesteres met wie hij per ongeluk in het huwelijk is getreden, de sukkel.
Nee dan Marine le Pen, een heel ander chapiter. Ik kan niet verhullen dat ik mijzelf in mijn stoutere fantasietjes wel eens aan de Côte d’Azur heb gefantaseerd, in het warme zand naast deze weelderige madame, slechts gehuld in een geel hesje. Om vanuit die gelukzalige gedachte weer met beide benen op de grond te komen moet ik snel aan de billen van mijn opa zaliger denken. Oké, ik ben er weer. Nog vragen?
Hoe kijkt u naar de kansen van mevrouw le Pen en hebt u nog plannen om haar campagne bij te staan?
Na het vernederende Kremlin echec zult u mij niet meer betrappen op buitenlandse politieke escapades. Maar aangezien ik mij realiseer dat politiek Europa uiterst gevoelig is voor mijn doorwrochte analyses, wil ik hier wel vol en rondborstig (oef, don’t go there) mijn harde steun uitspreken voor deze prachtpolitica, alsmede voor de politiek excellente familie waar haar aangeboren talenten zijn ontsproten en geslepen. Kijk Marietje kan qua inhoud natuurlijk niet tippen aan haar vader, maar ik ben niet het type man waarbij het alleen om inhoud draait.
Dus, ook al voorspellen alle onnozele analistjes dat die kleffe Kokosmacron op zijn slofjes gaat winnen, ik zeg u hier en nu dat deze op onze belastingcenten terende nepjournalistjes ook nu weer alle linkse plankjes misslaan. En dat met Mademoiselle Marine de eerste vrouwelijke Franse presidente zich warmloopt in de coulissen. Al of niet in geel hesje.
Dus ook al overweeg ik geenszins om mijn persoon actief in deze nobele strijd te werpen, wil ik hier wel en plein public mijn volle steun uitspreken voor deze onvolprezen rechtspopulistische Jeanne D’arc. Wat een vrouw…
Wij zien dat uw gedachten al weer afdwalen meneer van Riel. Een mooi moment om dit vraaggesprek af te ronden en u als dank deze flesjes Wiegel Weizer te overhandigen. Hopelijk zien wij u snel weer terug in een van de populaire columns van de Liberaal in Ruste.
Ik zou nergens op rekenen hansworsten. Worden jullie eerst maar eens droog achter de liberale oortjes.
Hidde Smid
Redacteur De Jonge Liberaal
Jesse Jacobs
Hoofdredacteur De Jonge Liberaal
Die Baudet mag dan een narcistisch dwaallicht zijn, getuige alleen al diens lompe afwijzing van een FvD-functie voor schrijver dezes, maar zo heel af en toe valt er zo maar een iel streepje boreaal licht in dat brakke brein. Zo ook omtrent het kordate ingrijpen door Vladimir Poetin in het diepcorrupte Oekraïne. Een heldendaad, door iedereen lafhartig verguisd, maar door Thierry bezongen als een milde daad van ware vaderlandsliefde. Hij had gelijk.
Want laten we wel wezen. Dat malle verzinsel dat Oekraïne heet, had natuurlijk nooit op de wereldkaart mogen landen. En zonder verwarde dwaallichten als Chroetsjov, die in duidelijke staat van hersenverweking in de nadagen van het communisme nog snel even de Krim uit het grote Sowjetrijk sneed en als hapklare brok serveerde aan Oekraïne, was deze geopolitieke schandvlek nooit ontstaan. Da’s ongeveer dat Mark Rutte het Limburgse smaldeel vergeeft aan België, omdat hij het mergelland net iets minder tof vindt dan ons eigen hervormde opperland. Al zou ik die carnavaleske papen met hun laffe G persoonlijk missen als kiespijn. Maar dat is een ander chapiter.
Maar toen Rusland in 1994 het Soevereiniteitsverdrag voor Oekraïne ondertekende, wist een kind dat men daarmee bedoelde dat Rusland soeverein mocht besluiten over de toekomst van deze lappendeken aan etnische misverstandjes, daarom heette dat verdrag zo. En dan kan toenmalig Navobaasje Jaap de Hoop-Keffer daar nu een andere draai aan zemelen, maar dat kwalificeer ik dan gewoon zoals het is: fake news. Die volvette zwarte rookwolken uit de staalindustrie bijvoorbeeld, die dagelijks majesteitelijk over Mariopoel trokken, dachten jullie nou werkelijk dat die er waren geweest zonder het zegenrijke ontwikkelingswerk van vadertje Stalin? Dit Russische protectoraat was nu nog een dampend moeras geweest, heen en weer geschoven tussen Polen, Mongolen en Gladiolen, zonder het verlichte leiderschap van de echte kerels in het Kremlin.
Nee, ondank is ’s werelds loon. En enig historisch besef kon toch al nooit wortelen in de woke wiebelbreintjes van de Westerse weekdieren. Het is maar goed dat ome Vlad de teugels even stevig in handen nam, de grenzen weer legde waar ze hoorden en de geschiedenis met terugwerkende kracht bijstuurde naar het waarlijke verhaal van het groot Kievse rijk: Russische glorie potverdorie. Ik begrijp dat soort leiders wel, ben uit eender hout gesneden. Wij trekken recht wat krom is. Ronduit flauw om zo’n terechte hersteloperatie dan een oorlog te noemen. En dat er zelfs in zo’n prudente precisieactie af en toe wat spaanders vallen, dat kan zelfs Vladimir Vladimirowitz niet voorkomen. Dan kunnen wij hier in het Westen, met een chardonnay in de bleke handjes, onder de op Russisch gas brandende warmtelampen wel op alle slakken zout gaan leggen, maar daar wordt geen rijk groot van hè?
Dus ik bellen met het Kremlin, om mijn subiete en onbezoldigde komst aan te kondigen. Maar daar bleek de grote leider te druk met het afzeiken van laffe koekenbakkers als Scholz en Macron. Ook Lavrov, een man die mijn geopolitieke visie aanstonds zou herkennen, bleek tijdelijk onbereikbaar voor mijn belangeloze adviezen en praktische hulp. En toen zelfs Dmitri Medvedev, stafchef lege dozen, zich onbereikbaar hield, begreep ik dat men voor een krachtig liberaal zonder angst voor periodieke markt- en grenscorrecties, liever een functie elders zag.
Inmiddels zie ik in dat Vladimir Putin na jarenlange zelfisolatie dermate beducht is voor visionaire krachtmensen als ondergetekende, dat hij mijn actieve bemoeienis als bedreigend ervaart. Maar jammer blijft het, voor het Kremlin.
Mr. drs. Rupert van Riel,
Liberaal in ruste
’’Mooi! Deze vrouwen kozen er bewust voor om uit te reizen naar IS-gebied. Zij vormen nog altijd een groot gevaar voor Nederland. Wij willen ze hier niet terug en wat ons betreft hebben ze het recht op Nederlandschap verloren. Daar berechten!’’ Twitterde Dilan Yesilgöz, toenmalig VVD-Kamerlid, toen de Hoge Raad in 2020 besloot dat de Nederlandse staat zich niet actief in hoefde te spannen voor het terughalen van Nederlandse Syriëgangers. Dit was dan ook in lijn met het al gevoerde, begrijpelijke kabinetsbeleid.
Toch werd in 2021 IS-vrouw Ilham B. met haar twee jonge kinderen opgehaald uit Syrië. Dit zorgde uiteraard voor de nodige ophef in de Kamer: het beleid van het kabinet was immers om zich niet actief in te spannen voor het terughalen van deze jihadbruiden. Als dit dan toch gebeurt, behoeft dat uiteraard een duidelijke uitleg. Volgens de toenmalige minister van Justitie (Grapperhaus) deed zich een ‘’uitzonderlijke gelegenheid voor om de verdachte en haar kinderen naar Nederland over te brengen.’’ Dat is duidelijk, de vraag blijft echter wel: waarom werkt de regering daar actief aan mee?
De reden: het voorkomen van straffeloosheid. Als B. niet op tijd teruggehaald zou worden om haar proces bij wonen, zou de Staat haar recht op vervolging verliezen en de zaak gesloten moeten worden. Zo zou B. daarna terug kunnen keren in onze maatschappij, zonder enige consequentie, straf of maatregel. Je kunt immers niet twee keer voor hetzelfde feit worden berecht – een belangrijk beginsel van onze rechtsstaat, die we niet uit het oog mogen verliezen. Ook niet onder deze omstandigheden.
En zo werden begin februari weer vijf IS-vrouwen (met hun 11 kinderen) vanuit Syrië overgebracht naar Nederland. Ook hier speelde het risico op mogelijke straffeloosheid een grote rol; de rechter heeft aangegeven dat de zaak gesloten zou worden als deze vrouwen niet terug zouden keren naar Nederland, en zo geschiedde. We leven immers nog altijd in een rechtsstaat, waar ook de overheid zich aan rechtelijke uitspraken moet houden.
Het is duidelijk dat het risico op straffeloosheid inmiddels zwaarder weegt. Zo zegt ook Dilan Yesilgöz, inmiddels de huidige minister van Justitie: „Afgelopen jaren is het voorgekomen, net als nu, en misschien de komende tijd nog een paar keer. Juist om te voorkomen dat ze er straffeloos vandoor kunnen.”
De uitleg is helder, maar toch schuurt het. We zijn het allemaal eens met de belangrijke beginselen waarop onze rechtsstaat is gebouwd en dat geen enkele terrorist(e) straffeloos moet kunnen terugkeren in de maatschappij. De fundamentele vraag is echter of deze vrouwen wel kunnen terugkeren in de maatschappij, en zo ja, wanneer is dat veilig genoeg?
Het is bekend dat de uitgedeelde straffen aan IS-vrouwen niet bepaald hoog zijn – zo werd vier jaar geëist tegen Siobhan W., net als tegen uitreizigster Fatima H. – wat betekent dat terugkeer in de maatschappij na een aantal jaar al mogelijk is, wat niet wenselijk is. Als dat al zou moeten gebeuren, zou dat enkel onder strenge voorwaarden en vooral streng toezicht moeten gebeuren. Dit kan dus niet als de vrouwen straffeloos terugkeren naar Nederland, wat exact het belang onderschrijft van het terughalen. Dit brengt dus wel het risico van een lage straf in Nederland met zich mee.
Of deze straffen ook recht doen aan de gruweldaden waar deze IS-vrouwen (mogelijk) bij betrokken zijn geweest? Vanwege het gebrek aan bewijs – dat is voornamelijk in Syrië te vinden – blijven straffen waarschijnlijk laag uitvallen, wat zeer onwenselijk is. Deze straffen lijken niet in verhouding te staan tot de begane misdaden. Als berechting dan toch hier moet plaatsvinden, is het tijd om het maatschappelijk debat te voeren over de hoogte van de straffen. Misdaad mag niet lonen, is het credo geweest van onze regering, en dat moet ook gelden voor het deelnemen – of erger – aan een terroristische organisatie.
Alexandra Sloot
JOVD Groningen 2022
Vandaag proberen we bij dit ludieke jongerenblad wat nieuws uit. In plaats van zo’n artikel waar de redacteur in kwestie voor de zoveelste keer een schizofreen gesprek met zichzelf en de leegte zit te voeren, hebben we dit keer geopteerd voor een meer dynamische en interactieve insteek. Gebruikmakend van de actualiteiten, gaan wij zo nu en dan een twistgesprek publiceren waar twee liberalen een casual discussie aangaan. Dit gesprek zetten we dan om in twee duidelijk uitgewerkte standpunten ondersteund door verscheidene argumenten. Dit eerste twistgesprek zal plaatsvinden tussen uw hoofdredacteur en de verdediger van al datgene wat je niet mag zeggen, maar wat wel zo is; Steven ‘’Barry’’ Jaarsma.
Na veel ophef in de media en in de politieke sfeer, staakt voormalig Hofstadgroep-lid Soumaya Sahla al haar werkzaamheden bij de VVD. Sahla, die voorzitterschap bij de tafel J&V had, neemt openlijk afstand van haar verleden en hoopt binnen de VVD nog wel een manier te vinden om iets te kunnen bijdragen aan dit terrein. Kritiek komt momenteel van twee kanten binnen. Zo tweette voormalig VVD’er en parlementariër Arend Jan Boekestijn dat hij het betreurt dat de VVD bezwijkt onder externe druk en dat ze iemand die haar straf heeft uitgezeten en iets positiefs probeerde bij te dragen, laat wegpesten. Aan de andere kant horen we Geert Wilders, die zelf nog bedreigingen heeft ontvangen vanuit de Hofstad-groep, dat de VVD niet ver genoeg is gegaan en dat Sahla geroyeerd zou moeten worden. De centrale vraag die beide stemmen verbindt, is: in hoeverre tolereren we mensen in politieke of aan overheid verbonden organisaties, die claimen gerehabiliteerd te zijn, na bewezen lidmaatschap van een terroristische organisatie?
JJ: Wat vinden jullie van die Soumaya Sahla?
SJ: Persoonlijk vind ik dat je dat soort mensen na veroordeling het land uit moet zetten, snap echt niet wie dacht dat het een goed idee was om haar zo’n positie te geven.
JJ: Wat vinden jullie dan van het idee dat dit tegen het principe van reclassering in gaat? Sahla heeft haar straf uitgezeten en duidelijk gemaakt dat ze haar radicale periode als een zwarte bladzijde ziet. Moeten we dan niet op een gegeven moment zeggen dat iemand weer moet kunnen integreren? Zo belangrijk was haar post trouwens ook weer niet.
SJ: Ja dat kan je zeggen bij lichte misdrijven, maar als je zo radicaal bent en op zo’n niveau onze samenleving en de waarden en vrijheden die wij hooghouden afwijst, is er voor jou geen kans op reclassering en reïntegratie vind ik persoonlijk.
Kijk, als je je straf hebt uitgezeten verdien je ook een tweede kans en kan je uiteraard je leven beteren en een nuttige bijdrage leveren aan de samenleving. Maar aan dat principe zit wel een grens, verder ben ik gewoon kneiterrechts als het gaat om straffen.
JJ: Werken er bij de-radicaliseringsprogramma’s niet vaak mensen die door een dergelijk traject zijn gegaan? En als ze inmiddels echt een andere persoon is, wat me na 16 jaar wel waarschijnlijk lijkt, dan kunnen we wel iets met de kennis die zij heeft opgedaan gedurende haar extremistische jaren.
Ligt de grens voor jou dan bij de portefeuille van Veiligheid en Justitie? Mag ze daar gewoon niks meer mee doen?
SJ: Nou eigenlijk gewoon helemaal niks meer. Van mij heb je dan permanent je lidmaatschap van onze samenleving opgezegd. Wat Sahla gedaan heeft, is vergelijkbaar met landverraad zeg maar.
JJ: Maar dan zeg je dus dat het rechtssysteem haar niet genoeg gestraft heeft?
We kunnen zo iemand ook niet even makkelijk kwijtspelen, dus we zitten hoe dan ook met haar opgescheept. We kunnen haar niet verbannen, dus je zit aan haar vast, wat betekent dat we haar net zo goed iets kunnen laten doen voor de maatschappij. Dus onze keuzes zijn levenslang, of we proberen zo’n figuur na de straf weer in de maatschappij te stoppen.
SJ: Ja, of staatsburgerschap afpakken maar dat kan niet door EU-recht.
JJ: Dus we zitten aan haar vast zeg je eigenlijk?
SJ: Maar goed, dit blijft natuurlijk altijd een discussie en het schuurt sowieso heel erg. Want moet je mensen dezelfde rechten en vrijheden toekennen die ze zelf verafschuwen of willen afschaffen
Geef je bijvoorbeeld een Imam ook de vrijheid om te zeggen dat de vrijheid van meningsuiting afgeschaft moet worden bijvoorbeeld? Dat is een vergelijkbaar dilemma.
JJ: Als we rechtstatelijk in gelijke behandeling geloven, dan moet dat helaas wel denk ik zo. Ik zou het ook nog een ander verhaal vinden als ze nog steeds geloofde in haar extremistische denkbeelden, maar gezien haar recente uitspraken heb ik geen reden om dat te denken.
SJ: Dat klopt ook. Maar persoonlijk vind ik dat je dat op mag schorten als het gaat om misdrijven gericht tegen onze samenleving en de waarden waar wij voor staan.
JJ: Als ik je goed begrijp, dan is de bescherming van onze samenleving en bijbehorende waarden het meest zwaarwegende principe bij jou?
En dan zie je Sahla als een te groot risico voor die waarden, gezien haar geschiedenis en het afzetten tegen die waarden?
SJ: Yes.
Steven Jaarsma
Redacteur De Jonge Liberaal
Jesse Jacobs
Hoofdredacteur De Jonge Liberaal