Auteur: Tom Boer
Je kent ze wel, de mensen die achter alles een complot zien. Het zijn misschien goede vrienden of de altijd wantrouwige buurman Henk die elke verjaardag weer aansluit met verhalen over de Amerikaanse overheid, die iets op een haast ongelofelijke wijze in de doofpot heeft gestopt. Het goede nieuws is dat je voor deze mensen nu het ultieme cadeau kan kopen, een boek genaamd “De Nobelprijs”. In dit stuk neem ik jullie namelijk mee in mijn allereerste boekrecensie. De korte samenvatting van het boek kan ik af doen als de oude wijsheid; “Hoe groter de leugen hoe eerder de mensen geneigd zijn hem te geloven.”
Voordat we verder gaan met het boek wil ik eerst nog even stil staan bij deze recensie. Hoe bijzonder het voor mijzelf is dat ik dit schrijf. Toen ik namelijk op de basisschool zat en leerde dat er mensen waren die recensies schreven. Heb ik mijzelf altijd afgevraagd hoe zoiets eruit zou zien. En misschien nog wel belangrijker hoe dodelijk saai je leven moet zijn als je de hele dag recensies aan het schrijven bent van de saaiste boeken en films. Want ook wij moesten natuurlijk al die zogenaamde leerzame boeken, films en toneelstukken doorwerken. Iets wat er uiteindelijk voor gezorgd heeft dat ik de eerste tien jaar van mijn leven heb gevuld met het lezen van de Donald Duck en het kijken van The A-team. Uiteraard veel leuker dan de ‘zooi’ die we op school kregen.
Tegenwoordig heb ik boeken weer helemaal herontdekt en lees ik met veel plezier een boek per week. Voor 2,50 per maand zoekt de lokale boekhandel voor mij een boek uit en zet die klaar om af te halen. Zo heb ik elke maand een leuk cadeau voor mijzelf en lees ik leuke boeken die ik normaal niet zou lezen.
Goed genoeg over mijzelf, terug naar het boek. De Nobelprijs geschreven door Andreas Eschbach. Ik kan er niks aan doen, maar van de vele leuke titels die ik de laatste tijd heb gelezen is dit boek mij bijgebleven.
Het boek vertelt het verhaal van een professor die in een Nobelcommissie zit en die de nobelprijs voor de geneeskunde uitreikt. De professor, weduwnaar, woont samen met zijn dochter van circa 17 jaar oud in Stockholm.
Als de professor van een onbekende man een zak geld aangeboden krijgt om op een bepaalde kandidaat te stemmen, begint het avontuur.
De professor die dit weigert komt er als snel achter dat na de wortel de stok tevoorschijn wordt gehaald. Na het verlies van zijn vrouw kan hij niet ook nog zijn dochter verliezen. In ultieme wanhoop schakelt hij de broer van zijn vrouw in, ik noem hem nu even Gerrit. Deze Gerrit, die een gevangenisstraf uitzit voor het stelen van bedrijfsgeheimen, is groot geworden in deze wereld. Een wereld van grote farmaceutische bedrijven en belangen. Het complot ontvouwt zich op enorme schaal. De overheid, politie en collega’s werken allemaal samen om de arme professor te dwingen te stemmen voor een bepaalde kandidaat.
Gerrit die uit de gevangenis komt en op zoek gaat naar zijn nichtje, vaak niet op legale wijze, komt er na een aantal wanhopige weken achter dat hij zijn nichtje waarschijnlijk niet meer kan redden. Het is wachten tot ze haar stoffelijk overschot vinden.
Niet voor de eerste keer in zijn leven hebben ze hem te pakken. De moordenaars van Kennedy, de mensen die Amado Carillo Fuentes hebben laten verdwijnen, de aanslag op de Twin Towers. Het is Gerrit allemaal bekend hoe de wereld werkt, gestuurd door machten onzichtbaar voor de gewone leek. Pas als Gerrit besluit alle gebeurtenissen wereldkundig te maken wordt het hem duidelijk wat er aan de hand is. Pas dan schaamt de lezer zich dat hij zich zo in de luren heeft laten leggen.
Meer ga ik helaas niet vertellen over het boek. Deels omdat ik lui ben en ook deels omdat ik anders te veel ga verklappen. Ik hoop dat het leuk was om deze recensie te lezen, hoewel het misschien eerder als een backcover dan als een recensie door kan. De les dat niet alles is wat het lijkt, blijft een leuke les om te leren. Niet alleen in het huidige politieke klimaat, waarin mensen als Faber en Trump toch hopelijk niet echt het enige zijn wat ons op de been houdt, maar ook voor de volgende crisis, aanslag of pandemie. Mocht je nu echt geen zin hebben om het boek zelf te lezen geef hem dan gerust cadeau aan buurman Henk of jouw evenknie van buurman Henk. Je kunt zonder moeite aamgeven dat het een leuk boek is en dat het zo wegleest en wie weet dat je buurman de volgende verjaardag wel citeert uit een krant.