Opnieuw verkeert de voormalig Amerikaanse president zich in een lastig juridisch parket. Waar het de vorige keer draaide om de zogeheten ‘’Mar-a-lago raid’’, waar Trump weigerde om geclassificeerde documenten over te dragen, draait het nu om een ouder en bekender verhaal; Stormy Daniels. Trump zijn ‘arraignment’ is inmiddels geweest, wat betekent dat de aanklachten zijn voorgelezen en een jury heeft daarvoor al beoordeeld heeft dat de zaak waardig is om vervolgd te worden. Een gedeelte van het onderzoek is dus ook al gedaan. Wat zijn de aanklachten precies? Kunnen we verwachten dat dit dan eindelijk een einde gaat maken aan de chaotische politieke carrière van Donald Trump, of is dit het zoveelste schandaal waarvan we weten dat zijn achterban er toch niks om gaat geven? De aanklacht, zoals hij nu staat, komt met een ambitieuze bewijslast aan de kant van de openbare aanklager en een rechtszaak die nergens naartoe gaat dient er alleen maar toe om Trump aanhangers te bevestigen in hun ideeën over de Amerikaanse bananenrepubliek. Om de kansen van de aanklager in te schatten, gaan we kijken naar de aanklachten zelf en wat voor bewijs nodig zou zijn voor een succesvolle veroordeling.
Donald Trump is inmiddels terug in Miami, wat betekent dat in bewaring gebracht worden niet noodzakelijk was voor de rechtbank van New York. Hij pleit zijn onschuld en claimed dat de 34 aanklachten deel uit maken van een heksenjacht. Van deze verzameling aan aanklachten, gaat de belangrijkste over het zwijggeld dat hij betaald heeft aan pornoster Stormy Daniels. Voormalig advocaat van Trump, Michael Cohen heeft al toegegeven in de rechtbank dat hij namens Trump deze betaling heeft gedaan. Naast dat dit problematisch is met betrekking tot de regels van de Federal Election Comitee, aangezien Trump hiermee een verhaal afkoopt om zijn campagne te beschermen, maar het afbetalen van het Stormy Daniels verhaal was ook onjuist opgegeven als een juridische uitgave. Dit betekent dat de verkiezingswet overtreden is in combinatie met een intentionele boekhoudingsfout.
Beide wetsoverschrijdingen zijn op zichzelf niet bijzonder zwaarwegend, de boekhoudingsfout is bijvoorbeeld een vorm van fraude van het laagste niveau en inmiddels ook al verjaart vanwege de statue of limitations. Het probleem begint wanner de ene overtreding gekoppeld kan worden aan de andere als een conspiracy, dit betekent dat het verkeerd opgeven van de uitgave gebruikt is met oogmerk op het overtreden van de verkiezingswet. Wat op zichzelf klasse A overtredingen waren, de laagste categorie in het Amerikaanse wetssysteem, kan een klasse E misdrijf worden als de aanklagers kunnen bewijzen dat het verkeerd opgeven van de uitgave bedoeld om een tweede misdaad te faciliteren, namelijk de overtreding van de verkiezingswet. Oftewel, we zouden een sprong maken van een relatief zwaarwegende overtreding naar een relatief licht misdrijf.
De openbare aanklagers van de staat New York hebben zich met deze specifieke aanklacht een lastige bewijslast op de hals gehaald. Het gaat in de formele zin eigenlijk al de mist in, geelt op het feit dat de aanklacht een federale misdaad is, aangezien alleen de federale rechter over het opgeven van uitgaves en campagne financiën gaat. Hierdoor kan het aanklagerskantoor in New York erop rekenen dat hun jurisdictie in twijfel getrokken worden.
Naast de materiële en formele feiten van de zaak, is er ook het meer sociale probleem van de schijn die deze zaak oplevert. De gemiddelde Trump aanhanger gelooft al dat de Verenigde Staten een bananenrepubliek is, die schijn wordt nog meer gevoed door de enorme vertraging die achter deze rechtszaak heeft gezeten. De feiten rondom Trump zijn betalingen en het verkeerd opgeven daarvan, zijn al een aantal jaren bekend, waardoor er een beeld gevormd zou kunnen worden van dat dit achtergehouden is om Trump zijn kandidaatstelling tegen te houden. Dat het een beetje vreemd is dat dit dan niet voor de 2020 verkiezingen naar voren gehaald is, dat zal de gemiddelde Trump NFT card carrying republikein worst wezen. In andere woorden, wat de publieke opinie betreft, staan de aanklagers in een vervaarlijke positie.
Terwijl ik dit schrijf is de beste man inmiddels ook veroordeeld, in een civiele rechtszaak, voor aanranding en smaad met betrekking tot schrijfster E. Jean Caroll. Natuurlijk is dit niet gerelateerd aan de eerder beschreven aanklacht, maar het blijkt maar weer dat als het om Donald Trump gaat, het vrijwel onmogelijk is om de actualiteit voor te blijven. Inmiddels hebben verscheidene grote namen binnen de GOP zich als tegenkandidaten opgesteld, gaan dergelijke aanklachten en convicties een belangrijke aanval op de oud-president vormen? We gaan het zien.
Jesse Jacobs
Hoofdredacteur DeJongeLiberaal 2022-23