Laat ik er niet omheen draaien. Ik heb er even serieus over getwijfeld, om mij kandidaat te stellen voor het leiderschap van de VVD. En om legitieme redenen dunkt mij.
Het is immers geen kattenpis om stelselmatig en op ronduit laakbare wijze gepasseerd te worden voor zo ongeveer elke relevante bestuurlijke functie die zich in dit land aandient. Mag die overgewaardeerde Omtzigt wel lopen miauwen dat hij zo sneu is, maar mijn ‘functie elders’ is al veel langer bestuurlijke usance binnen het politieke kartel dat ons land al zo lang in gijzeling houdt. En dit verzin ik niet waarde lezer. Dit is een onweerlegbaar feit! Hoe kan het anders bestaan dat iemand van mijn statuur, eruditie, bindend vermogen en bestuurlijk ponteneur, gedurende afgelopen anderhalf (!) decennium niet één maal werd gepolst om het door Rutte c.s. zo bezoedelde neoliberalisme het eerherstel te geven dat het verdient?
En denk nu niet dat men geen weet had van mijn professioneel bestaan en onvolprezen leidersprofiel. Daarvoor begaf ik mij te vaak en te pregnant in het publieke oog. Zo heb ik in De Jonge Liberaal – om onnavolgbare redenen een van de huisorganen van het liberale smaldeel – regelmatig en zonder meel in de mond mijn verfrissende visie gegeven op ‘s lands politieke reilen en zeilen. Altijd eerlijk, altijd genuanceerd en altijd ter zake doende. Maar ook binnen uw gelederen jonge liberalen, is de jaloerse angst voor mijn politieke omnipotentie volop voelbaar. Zo presteerde de bleke bitterbal die zich uw hoofdredacteur noemt het om mijn kandidatuur ‘weinig kansrijk’ te noemen, de snakker. En dat deed hij dan ook nog middels een laffe app, aan de rand van een zwembad, vanuit een vakantieoord ergens in Griekenland, niet ver van het buitenverblijf der Oranjes naar verluidt. Nou pleeg ik niet te wijken voor zwakzinnige zever van de eerste de beste bierbuik met aantoonbare hersenverweking, ongetwijfeld ook nog eens gehuld in slecht zittende lubberzwembroek met dubieus vrolijke opdruk. Integendeel, ik heb voor hetere vuren gestaan.
Maar laten wij uw tijd, en bovenal de mijne, niet verdoen aan gemakzuchtig gezwets van onbenullige souvlaki schrokkende charlatans, die door een volstrekt gebrek aan gewicht naar de redactionele oppervlakte van dit blaadje kwamen dobberen. Dat leidt slechts tot maagzuur en winderigheid. Terug naar des poedels kern. Wat de VVD, de Nederlanders, de Nederlanden en de Westerse wereld nu meer dan ooit nodig hebben is een innemend en inspirerend leider die een veelkleurige coalitie op de rails houdt, de Europese driftkikkers in de kruiwagen, de expansionistische dictators koest en de hoogbejaarde Amerikaanse presidenten bij de les. Daar, geachte lezer, is het zoeken naar.
Aangezien u mij kent als een evenwichtig en intelligent persoon, die nimmer over één nacht ijs zal gaan en die een gezonde afkeer koestert jegens narcistische borstklopperij, heb ik mij diepgaand de vraag gesteld of zich vanuit genoemd profiel betere kandidaten aandienen dan schrijver dezes. Ik moest deze vraag, ook na veelvuldig heroverwegen, echter in volle objectiviteit ontkennend beantwoorden. Daar helpt geen lief moedertje aan. Vandaar dat ik mij hierbij in vol altruïsme formeel bereid verklaar om de vluchtend premier, die dit ooit roemruchte polderland liet wegglijden tot de drassige paddenpoel, hedenochtend parlementair nog zo eloquent geschetst door geachte afgevaardigde Baudet, per direct op te volgen. Waarvan akte!
Alea lacta. De teerling is geworpen. Laat het verkiezingscircus een aanvang nemen. Liberalen van Nederland, recht de rug, vreest niet, hef het hoofd en weest gerust: Mr. Drs. Rupert van Riel kent zijn verantwoordelijkheid en is bereid de liberale kieslijst met onverdunde geestdrift en elan aan te voeren.
Mr. Drs. Rupert van Riel,
Liberaal in ruste